แก้วตาดวงใจของแม่

บอร์ด ความรัก,แก้วตาดวงใจของแม่ ประสบการณ์ช.. โพสท์โดย มารคัสแก้วตาดวงใจของแม่/////"หมอคะ หนูกำลังจะตายใช่มั๊ยคะ?ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยคะ?"เสียงพูดเบาๆ จากผู้หญิงตัวเล็กๆในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยวสิ่งเดียวที่เธอห่วงไม่ใช่ ชีวิตแต่คือ ลูกสาววัย 4 ขวบ…....ย้อนหลังไปปีกว่าๆช่วงที่ไวรัสโควิด19 ระบาดได้ไม่นานมีสาวโรงงานมากมาย เสียงานของเธอไปจากเศรษฐกิจที่ไม่ปกติในขณะที่ปากท้องยังต้องกินต้องใช้คุณมาลัยพรก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบนั้นพูดง่ายๆให้ชัดเจนก็คือ ...ตกงาน โรงงานปิดกระทันหันเธออายุ 34 ปี มีลูกสาววัย4 ขวบเป็นยอดดวงใจหนึ่งเดียวเธอแยกทางกับสามีหลังเขาไปมีคนใหม่เดิมเธอทำงานโรงงานกับสามีที่ พนมสารคามหลังแยกย้ายกันเพราะสามีมีผู้หญิงคนใหม่เธอจึงย้ายตัวเองมาสมัครงานใหม่ได้งานเป็นสาวโรงงาน ในเขตบางพลีเมืองใหม่จริงๆแล้วเธอมีลูกสาวสองคน แต่ ...ปีที่แล้วลูกสาวคนโต อายุ 7 ขวบเสียไปด้วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือ ลูคีเมีย ในวัยที่กำลังสดใสน่ารักทุกคืนหัวใจของแม่ที่แตกสลายนอนร้องไห้หลับทั้งน้ำตาเป็นเวลานานแสนนานหัวอกคนเป็นแม่เฝ้าคิดถึงลูกสาวสุดหัวใจ….....อยู่มาวันหนึ่งเธอมีเลือดไหลทางช่องคลอดไหลออกมาติดต่อกัน 13 วัน โดยไม่มีอาการเจ็บปวดใดๆจึงอยากไปตรวจและพบแพทย์ แต่ …ต้นทุนชีวิตของคนเรานั้นไม่เท่ากันเธอไม่เคยลางาน กลัวจะไม่ได้เบี้ยขยันซึ่งอาจจะเป็นเงินที่ไม่มากสำหรับหลายๆคนแต่สำหรับเธอเบี้ยขยันนั้นมีค่ากับเธอและลูกน้อยมากๆพวกเธอจะอิ่มไปได้หลายวันเลย.......คุณมาลัยพรจึงอดทนไม่ไปหาหมอรอให้ถึงวันหยุดงานค่อยไปวันเสาร์วันหนึ่งคุณมาลัยพรได้ใช้วันหยุดงานมาโรงพยาบาลที่เธอมีประกันสังคมคุณพยาบาลสอบถามอาการเบื้องต้นแล้วส่งพบคุณหมอสูตินรี ก็คือหมออรัณคนนี้แหละผมตรวจดูอย่างละเอียดพบว่าที่ปากมดลูกของคนไข้มีแผลเล็กๆที่ดูแทบจะไม่ออกหากไม่ใส่ใจให้รอบคอบแผลนั้นหน้าตาคล้ายๆผิวของบร็อคโคอลีคล้ายผิวคางคกเลยมีเลือดซึมออกมาตลอดเวลาในช่วงเวลานั้นผมรู้ทันทีว่า นี่คือมะเร็งแต่ก็ขอเงียบไว้ก่อน แล้วบอกคนไข้ว่าพบก้อนอะไรไม่รู้ที่ปากมดลูกขอตัดชิ้นเนื้อไปตรวจดูก่อน……...คนไข้บอกว่าได้ค่ะ"คุณหมอคะ หนูเป็นมะเร็งใช่ไหม ?คุณหมอบอกมาเถอะ หนูรับได้"แม้เธอจะบอกว่า รับได้แต่เมื่อผมมองเข้าไปในดวงตาอันเป็นหน้าต่างแห่งดวงใจผมมองเห็นวงกลมสีดำที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวความเศร้า ความห่วงใยใครสักคนผมจึงไม่ตอบไปว่าคนไข้เป็นอะไรแต่แนะนำให้เธอมาฟังผลตรวจในครั้งหน้าผมได้สั่งยาฆ่าเชื้อ ยาหยุดเลือดยาแก้ปวดให้เธอไปทานก่อนแล้วนัดมาพบกัน….....คุณมาลัยพร รู้ตัวอยู่แล้วว่าเธอน่าจะเป็นมะเร็งปากมดลูกเพราะเมียเก่าของสามีเธอก็เป็นมะเร็งปากมดลูกเสียชีวิตไปแล้วสามีของเธอเป็นคนเจ้าชู้คงนำพาเชื้อไวรัสเฮชพีวีสายพันธุ์ก่อนมะเร็งมาให้เธอเป็นแน่ …คุณมาลัยพร นอนกอดลูกทุกคืนนอนร้องเพลงให้ลูกฟัง …… แม่จ๋าหนูชอบฟังแม่ร้องเพลงแม่น้องร้องเพลงเพราะที่สุดในโลกเลย… แม่จ๋าแม่ร้องให้น้องลูกแก้วฟังจนน้องลูกแก้วตัวโตๆเลยได้ไหมจ๊ะ… ถ้าน้องลูกแก้วโต จะร้องเพลงให้แม่ฟังบ้างเวลาแม่แก่นะแล้วเด็กน้อยก็หลับไปด้วยความไร้เดียงสาคุณมาลัยพรนอนกอดลูกสาวน้ำตาไหลออกมาแบบกลั้นไว้ไม่อยู่จริงๆในใจของเธอได้เพียงสวดมนต์อ้อนวอนขอพรจากฟ้าขอให้เธอมีชีวิตที่ยืนยาวเฝ้าดูลูกสาวสุดที่รักเติบโตในทุกๆวันหากเธอจะจากโลกนี้ไปก็ขอให้ลูกสาวโตกว่านี้โตจนดูแลตัวเองได้ก่อนจากนั้นเธอจะยอมจากโลกนี้ไปแต่โดยดีแต่ใครล่ะจะฝืนชะตาฟ้ากำหนดได้สุดท้ายเรื่องราวที่เศร้าที่สุดก็เกิดขึ้น….....ครบกำหนดนัดฟังผลชิ้นเนื้อคุณมาลัยพร อุ้มน้องลูกแก้วมาด้วยผมเห็นแล้วก็รู้สึกสงสารเธอและลูกเหลือเกินไม่รู้จะเริ่มการบอกข่าวร้ายกับเธอว่าอย่างไรหลังจากแจ้งผลว่าเธอเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะที่1การรักษาคงต้องรีบผ่าตัดโดยเร็วเพื่อให้มีโอกาสหายแต่การผ่าตัดต้องใช้เงินมาก ระหว่างการรักษาบังเอิญ คุณมาลัยพรมีสิทธิ์ประกันสังคมอยู่กับโรงพยาบาลที่คุณหมออรัณทำงานวันเสาร์พอดีจึงไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆอาจจะต้องมีค่าเดินทาง ค่ายานอกบัญชีบ้างนิดหน่อยระหว่างที่ผมกำลังอธิบายให้คนไข้ฟังอยู่นั้นน้ำตาของคนไข้ก็ไหลนิดๆน้ำตาซึมผมเห็นเธอกอดลูกสาวแน่นกว่าเดิม แล้วจ้องตากันแล้วคุณมาลัยพรก็ยิ้มให้กับลูกสาวของเธอเป็นการส่งสัญญานว่า... ไม่เป็นไรนะลูก แม่สบายดีผมหยุดอธิบายแป๊บนึงเพื่อให้คนไข้ได้พักใจและเข้าใจว่าเธอคงกำลังทุ่มเทสมาธิอยู่กับน้องลูกแก้วอธิบายมากไปอาจจะไม่เข้าใจในตอนนี้ผมจึงหันไปคุยเล่นกับน้องลูกแก้วเพื่อให้บรรยากาศบรรเทาลง…..."ตัวเล็ก กี่ขวบแล้วคะมีอะไรจะบอกคุณหมอหรือคุณแม่มั๊ยครับ?""ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยคะ"เสียงใสๆของน้องลูกแก้วเด็กหญิงอายุ 4 ขวบที่ผมเข้าใจว่าเธอนั่งอยู่กับแม่ไปงั้นๆคงไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างแท้จริงแล้วเด็กนั่งฟังและเข้าใจในทุกอย่างที่ผมพูดเธอรู้ว่าคุณแม่ที่รักของเธอไม่สบาย ต้องผ่าตัดคุณแม่อาจจะเสียชีวิต และ ต้องใช้เงินนี่คงเป็นประโยคคำถามที่ จริงใจที่สุดและมันก็ทำให้ผม คนที่ได้ฟังรู้สึก … เจ็บปวดที่สุด …"ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยคะแต่หนูร้องเพลงได้นะคะเดี๋ยวหนูร้องเพลงให้คุณหมอฟังแทนให้เงินได้ไหมคะ"ผมรีบดึงสติออกมาจากความสงสารแล้วตอบว่า"ไม่เป็นไรลูก ไม่เก็บเงินนะครับหนูเก็บไว้กินขนมเถอะเออ แล้วถ้าลุงอยากฟังเพลงหนูจะร้องเพลงให้ฟังจริงๆเหรอ"….....น้องลูกแก้ว ยิ้มกว้างหลังจากได้ยินว่าลุงหมอจะผ่าตัดให้แม่ของเธอแบบไม่เก็บตังค์เธอเลิกกอดกับแม่ลงจากตักแล้วลงมายืนที่ขอบโต๊ะแล้วร้องเพลงให้ผมได้ฟังในทันที"แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวงที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปลแม่เราเฝ้าโอละเห่กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเหไปจนไกลแต่เล็กจนโต โอ้แม่ถนอมแม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจเติบโตโอ้เล็กจนใหญ่นี่แหละหนาอาลัยมิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม …"ทุกคนในห้องตรวจ เงียบ นิ่งสนิทคุณมาลัยพร คว้าน้องลูกแก้วไปกอดแน่น"พอแล้วลูกไม่ต้องร้องเพลงแล้วค่ะเดี๋ยวแม่ก็หายแล้วลูก …"….....ผมบรรยายไม่ถูกจริงๆครับไม่รู้จะใช้อักษร หรือคำว่าอะไรมาบรรยายในความรู้สึกดีผมคิดถึงแม่ตัวเองเหลือเกินคุณพยาบาลที่คอยช่วยกันอยู่ข้างๆจากเดิมที่คอยยืนเชียร์ ก็ยืนเช็ดน้ำตาเบาๆบอกว่ามีลูกสาวเหมือนกันฉันเข้าใจเธอผมไม่ได้ร้องไห้ด้วยแต่ก็ไม่แน่ใจว่านัยตาออกแดงๆไหมนะ…....ด้วยพลังจิตที่น้องลูกแก้วถ่ายทอดเป็นเสียงเพลงออกมาผมตัดสินใจทิ้งงานไปหนึ่งวัน เพื่อเอาเวลาว่างมาทำผ่าตัดให้คุณมาลัยพรเป็นกรณีพิเศษเอ็นดูน้องลูกแก้วเหลือเกินเกินต้านมากการผ่าตัดผ่านไปด้วยดีคนไข้นอนโรงพยาบาล 7 วันเนื่องจากเป็นโรคมะเร็งการผ่าตัดซับซ้อนระหว่างนอนในโรงพยาบาลเพื่อนๆและผู้จัดการโรงงาน ก็มาเยี่ยมคนไข้ทุกวันทำให้ผมได้รู้ว่า คุณมาลัยพรเป็นคนดีมีแต่คนรักเถ้าแก่เจ้าของโรงงานก็ให้เลขานำเงินมาให้ใส่ซองสีขาว เอาไว้ใช้จ่ายระหว่างไม่สบายส่วนน้องลูกแก้วก็ฝากไว้กับยายที่พักอยู่ห้องข้างๆเมื่อคุณมาลัยพรหายดีกลับบ้านจึงไปรับลูกสาวนี่คือ น้ำใจคนไทยบ้านใกล้เรือนเคียงผลชิ้นเนื้อออกมาว่าเป็นมะเร็งปากมดลูกการผ่าตัด Free marginแปลง่ายๆว่า ตัดมะเร็งออกมาหมดแล้วจึงไม่ต้องฉายรังสี ไม่ต้องรับคีโมเลย….....วันที่กลับบ้าน ยายบ้านข้างๆพาน้องลูกแก้วมารับแม่ที่โรงพยาบาลผมบังเอิญเดินสวนกับเจ้าตัวเล็กที่ห้องจ่ายยาพอดีเสียงใสใสที่คุ้นหูตะโกนเรียก …"คุณหมอจ๋าาาหนูมารับแม่กลับบ้านหนูไม่มาหาหมอแล้วนะจ๊ะ"เธอวิ่งเข้ามาผมเหมือนจะกอดขาแต่ผมหยุดเธอเอาไว้ก่อนกลัวจะเอาเชื้อโรคไปติดเด็กเพราะผมเพิ่งตรวจคนไข้โรคติดเชื้อมาน้องลูกแก้วยื่นซองสีขาวมาให้"เถ้าแก่เจ้าของโรงงานให้จดหมายแม่หนูแม่บอกให้หนูเอามาให้คุณหมอจ๊ะ"ผมรับซองจดหมายของเจ้าตัวเล็กมาเปิดอ่านอ้าว นี่ไม่ใช่ซองจดหมายข้างในมันมีแบงค์พัน 8 ใบ......ผมพับซองกลับไปแล้วยื่นให้น้องลูกแก้ว"ลุงอ่านแล้วลูก ขอบคุณนะหนูเอาซองจดหมายนี้ไปให้แม่นะลูกฝากบอกแม่ว่าลุงหมอสั่งให้เก็บไว้นะครับฝากแม่ของหนูเก็บไว้นะรอให้หนูขึ้นโรงเรียน อ่านหนังสือออกก็ให้จดหมายนี้กับลูกแก้วนะครับลุงหมอขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆครับ"......"ถ้าหนูไม่มีเงินให้หมอสักบาท หมอจะรักษาให้มั๊ยคะ?"และนี่ก็คือคำตอบทั้งหมดที่ลุงหมออยากจะตอบหนูต้นทุนชีวิตคนเราไม่เท่ากันก็จริงแต่สิ่งที่คุณมาลัยพรมีอยู่มีค่ามากกว่าเงินทองเยอะเลยนั่นคือแก้วตาดวงใจของแม่นั่นเองหมออรัณ